Είναι ένα ερώτημα που απασχολεί πολύ έντονα την μεταλλευτική κοινότητα των
Μαδεμοχωρίων της ΒΑ Χαλκιδικής τις τελευταίες ώρες
με αφορμή την πρόσληψη μιας γυναίκας με αντιμεταλλευτικές, υποτίθεται, καταβολές, θέσεις και απόψεις σε εργολάβο της Ελληνικός Χρυσός.
Μαδεμοχωρίων της ΒΑ Χαλκιδικής τις τελευταίες ώρες
με αφορμή την πρόσληψη μιας γυναίκας με αντιμεταλλευτικές, υποτίθεται, καταβολές, θέσεις και απόψεις σε εργολάβο της Ελληνικός Χρυσός.
Πολλοί φίλοι μας ζήτησαν να παραθέσουμε δημοσίως και τη δική μας θέση μετά την εξαιρετική ανάρτηση που έκαναν τα metalleiachalkidikis με τίτλο:"Όταν τα social media παίρνουν φωτιά".
Αρχικά, αυτό που πρέπει να προσέξουμε είναι μετά το διχασμό που επέφερε η antigold ρητορεία και πρακτική στην κοινωνία μας, να μη διχαστούμε και εμείς μεταξύ μας, διαιρούμενοι σε εκείνους που δεν έχουν πρόβλημα και εκείνους που έχουν πρόβλημα με τέτοιου τύπου προσλήψεις, που γίνονται είτε από την εταιρεία "Ελληνικός Χρυσός", είτε από τους εργολάβους της.
Αυτό μπορεί να συμβεί χωρίς να το καταλάβουμε, αν συνεχίσουμε να γενικεύουμε όλες τις περιπτώσεις προσλήψεων antigold στα μεταλλευτικά εργοτάξια. Ως γνωστόν, η γενίκευση είναι η αρχή του φασισμού και είναι αυτό το στοιχείο που έκανε το antigold κίνημα αποκρουστικό σε όσους το έζησαν από κοντά.
Θα επιχειρήσουμε να το εξειδικεύσουμε χωρίς να διεκδικήσουμε το αλάθητο στην κρίση μας και υπενθυμίζοντας σε όλους την παραδοχή, ότι δεν γίνεται να εργαστεί όλος ο κόσμος στα μεταλλεία. Οι αιτήσεις μόνο φτάνουν τις 11.000!!!
Είναι μαθηματικά και ουσιαστικά αδύνατο. Επίσης, είναι λογικό να προηγούνται στην επετηρίδα των προσλήψεων εκείνοι που διαθέτουν τα τυπικά προσόντα και τα ανάλογα κοινωνικά κριτήρια. Και υπάρχει τέτοιος κόσμος στα Μαδεμοχώρια.
Είναι μαθηματικά και ουσιαστικά αδύνατο. Επίσης, είναι λογικό να προηγούνται στην επετηρίδα των προσλήψεων εκείνοι που διαθέτουν τα τυπικά προσόντα και τα ανάλογα κοινωνικά κριτήρια. Και υπάρχει τέτοιος κόσμος στα Μαδεμοχώρια.
Από εκεί και πέρα, θα ξυπνήσει πολύ δυσάρεστες μνήμες στο συνειδητό και στο υποσυνείδητο των μελών της μεταλλευτικής οικογένειας, αν ένας εργολάβος ή η εταιρεία προσλάβει κάποιον ή κάποια από την Ιερισσό που πρωταγωνίστησε σε επεισόδια σε βάρος μεταλλωρύχων, που προκάλεσε φθορές στην περιουσίες, που απείλησε εργαζόμενο και μέλη της οικογένειας του.
Δεν ξεχνιέται εύκολα αυτή η ανάμνηση και είναι σαν να πέφτει αλάτι στις πληγές που άνοιξαν αυτοί οι άνθρωποι και κάποια από τα ηγετικά στελέχη τους με την στάση που κρατούν μέχρι σήμερα δείχνουν σαν να μην θέλουν να κλείσουν ποτέ...
Παρ΄όλα αυτά όμως το πρόβλημα το έχει εκείνος ή εκείνη και η εταιρεία ή ο εργολάβος. Εκείνος/η γιατί, επί της ουσίας, εμφανίζεται ανακόλουθος/η, κοινώς κωλοτούμπας, με τις ιδέες και τις πράξεις του στο προηγούμενο διάστημα και η εταιρεία ή ο εργολάβος που πάει να εμπιστευτεί έναν άνθρωπο που την κυνηγούσε με φανατισμό, γεγονός που καθιστά αμφίβολες τις προθέσεις του.
Όλοι αυτοί οι παράγοντες κρίνονται σίγουρα για τις πράξεις τους. Δεν γίνεται όμως να καταδικαστούν από την κοινωνία με λαϊκά δικαστήρια και η κοινωνία να προβαίνει σε κινήσεις αυτοδικίας. Την ευθύνη για δίκες και καταδίκες την έχουν ΜΟΝΟ τα δικαστήρια και οι δικαστές.
Πάμε σ' ένα άλλο παράδειγμα τώρα. Αν μια μητέρα χήρα ή ζωντοχήρα με παιδιά ανήλικα ή ένας πατέρας αντίστοιχα, χωρίς antigold δράση κάνει αίτηση για να προσληφθεί και διαθέτει τα προσόντα που απαιτείται για την θέση εργασίας που ενδιαφέρεται, θα πρέπει να προσμετρήσει αρνητικά στο βιογραφικό της, το αν ο πατέρας της ή η αδερφός της έχουν λάβει μέρος σε πορείες ή κινητοποιήσεις ενάντια στην μεταλλευτική δραστηριότητα και την επένδυση;
Αν η απάντηση μας είναι ναι, τότε θα πρέπει την ίδια στάση να κρατήσουμε και σε εκείνον ή εκείνη/ο, τη γνωστή/ο μας με τις φιλομεταλλευτικές θέσεις, που επειδή δε βρήκε εργασία στα μεταλλεία, έκανε αίτηση για πρόσληψη στο δήμο Αριστοτέλη και προσελήφθη με 8μηνη σύμβαση.
Και από εκεί που ήταν λάβρος εναντίον της δημοτικής αρχής, τώρα παρακολουθεί με σιωπή και από απόσταση το ανελέητο κυνήγι που διεξάγει ο δήμος σε βάρος της μεταλλευτικής.
Και από εκεί που ήταν λάβρος εναντίον της δημοτικής αρχής, τώρα παρακολουθεί με σιωπή και από απόσταση το ανελέητο κυνήγι που διεξάγει ο δήμος σε βάρος της μεταλλευτικής.
Να θυμόμαστε όμως ότι έτσι δεν διαφέρουμε σε τίποτα από εκείνους τους ξενοδόχους και τους επαγγελματίες του τουρισμού, που τα προηγούμενα καλοκαίρια, είτε έδιωχναν, είτε δεν έπαιρναν να εργαστούν άτομα που είχαν συγγενείς μέχρι 3ου βαθμού να εργάζονται στα μεταλλεία! Ανεξάρτητα αν το έκαναν συνειδητά ή λόγω άσκησης ψυχολογικής βίας και εκφοβισμού.
Αυτό το εργασιακό - κοινωνικό μοντέλο θέλουμε να επικρατήσει στην κοινωνία μας; Να μιμηθούμε αυτά που μας έκαναν να εξοργιστούμε με την αναλγησία και την απανθρωπιά των antigold;
Ας το ξανασκεφτούμε λοιπόν με μεγαλύτερη ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Αν θέλουμε να διαφέρουμε ουσιαστικά με τα όσα έχουμε ζήσει και καυτηριάσει στην πλευρά των antigold.
πηγη
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου